Staw skokowy, powszechnie określany mianem „kostki”, jest jednym z najbardziej narażonych na uraz stawem w naszym ciele. Do kontuzji zazwyczaj dochodzi podczas wywinięcia stopy na jej zewnętrznej krawędzi. Kostka najczęściej ulega skręceniu lub zwichnięciu. Czym się różnią te dwa stany? Wyjaśnimy poniżej. Podpowiemy także, jak leczyć te kontuzje.
Różnica pomiędzy zwichnięciem a skręceniem
Skręcenie kostki to mniej poważna kontuzja związana z naciągnięciem aparatu stawowo-więzadłowego. Części kostne stawu pozostają nienaruszone, a torebka stawowa rzadko kiedy ulega całkowitemu przerwaniu. W dolegliwościach dominuje obrzęk i ból, czasem może pojawić się krwiak. Natomiast w zwichnięciu dochodzi do przemieszczenia się kości względem siebie, aparat więzadłowy ulega rozerwaniu, a obrys stawu zostaje zdeformowany. Zwichnięcie jest o wiele bardziej poważną kontuzją cechującą się silnym bólem i dłuższym okresem rekonwalescencji. Wymaga natychmiastowej interwencji lekarskiej [1].
RICE – podstawy doraźnego postępowania
Akronim RICE zbiera informacje na temat podstawowego schematu postępowania w przypadku doznania urazu kostki.
- R = REST – czyli odpoczynek. Najlepiej z nogą ułożoną trochę wyżej, np. na poduszkach. Odciążenie stawu skokowego ważne jest szczególnie w pierwszych dniach, ponieważ zmniejsza nasilenie obrzęku i dolegliwości bólowe.
- I = ICE – czyli zimne okłady. Są szczególnie ważne w pierwszych dwóch dobach po urazie. Najlepiej zastosować kostki lodu lub gotowe kompresy z apteki. Po 48 godzinach można wprowadzić okłady ciepłe (np. przy użyciu termoforu lub maści rozgrzewających). Sprawdzą się także substancje pochodzenia naturalnego, np. escyna, będąca wyciągiem z kasztanowca.
- C = COMPRESSION – chodzi tutaj o ucisk. Ściśnięcie powoduje poprawę krążenia oraz zahamowanie narastania obrzęku. Można do tego wykorzystać bandaż elastyczny lub stabilizator czy ortezę. Należy umiejętnie owinąć nogę, nie wywołując zbyt mocnego ucisku, który mógłby znacznie osłabić przepływ krwi. Stosując bandaż, najlepiej wymieniać go co 4 godziny i robić chwilę przerwy, a następnie założyć ponownie.
- E = ELEVATION – czyli uniesienie. Nie powinniśmy trzymać nogi za długo w dole, ponieważ sprzyja to zastojowi krwi i tworzeniu się obrzęku. Uniesienie nogi w górę (wystarczy podłożenie kilku poduszek) poprawia przepływ krwi w naczyniach i przyspiesza regenerację, ponieważ do urażonego obszaru łatwiej dopływa krew bogata w tlen i substancje odżywcze.
W pierwszych chwilach warto także złagodzić dolegliwości bólowe. Do tego celu świetnie posłużą leki przeciwbólowe, takie jak NLPZ. Przykładem takiego leku jest deksketoprofen podawany doustnie. Nie tylko szybko łagodzi ból, ale i zmniejsza stan zapalny. Należy stosować jedną tabletkę lub jedną saszetkę zawierającą granulat do przygotowania roztworu doustnego co 8 godzin. Jeśli po 3-4 dniach nie nastąpiła poprawa lub czujesz się gorzej, należy skontaktować się z lekarzem.
NLPZ nie zaleca się do stosowania w przypadku towarzyszącej choroby wrzodowej żołądka lub dwunastnicy [1,2].
Jeśli masz wątpliwości i zastanawiasz się nad zastosowaniem terapii, warto skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.
Bibliografia:
[1] – Noszczyk W., Chirurgia Repetytorium, PZWL, 2019
[2] – https://www.mp.pl/pacjent/ortopedia/choroby-urazy/165580,skrecenie-stawu-skokowego
Materiał partnera zewnętrznego
