Trzmielina, należąca do rodziny dławiszowatych, jest często spotykaną rośliną w naszych ogrodach. Najpopularniejsze jej odmiany to: trzmielina oskrzydlona, trzmielina Fortune’a oraz trzmielina pospolita. Najczęściej wykorzystywana jest do formowania żywopłotów lub zadarniania. Z powodzeniem może być także wykorzystywana do tworzenia obwódek wokół rabat z innymi roślinami. Dobrze rośnie nawet pod koronami drzew, wspinając się do 3 metrów ich wysokości. O trzmielinie japońskiej przeczytaj tutaj.
Wybór odpowiedniego stanowiska i przygotowanie podłoża do uprawy trzmieliny
Wszystkie odmiany trzemieliny mają bardzo zbliżone wymagania dotyczące stanowiska i podłoża. Nieznacznie różnią się jedynie upodobania poszczególnych jej rodzajów, co do ilości światła, jakiej potrzebują. Niektóre mogą się dobrze rozwijać jedynie w pełnym słońcu, inne doskonale znoszą cień. W zależności zatem od tego, jakim stanowiskiem dysponujemy, powinniśmy wybrać odpowiedni gatunek. Warto przy tym zaznaczyć, że odmiany najciekawiej przebarwiające się, najczęściej wolą rosnąć w cieniu. Trzmielina najlepiej rośnie w podłożach żyznych i wilgotnych, ale dobrze przepuszczających wodę, o dużej zawartości próchnicy w swoim składzie. Jeśli w miejscu, gdzie planujemy jej zasadzenie mamy inne podłoże, najlepiej przed posadzeniem trzmieliny uzupełnić je naturalnym kompostem.
Kiedy i jak sadzić trzmielinę?
Trzmielinę możemy sadzić w dwóch terminach: wiosną i jesienią. Wiosną możemy to zrobić w okresie od marca do maja, a jesienią, jeśli warunki pogodowe na to pozwolą, nawet w listopadzie. Przed umieszczeniem sadzonek w gruncie, należy zadbać o dokładne odchwaszczenie stanowiska, aby młoda roślina nie musiała konkurować o wodę, światło i składniki pokarmowe z otaczającymi ją chwastami. Następnym krokiem jest wykopanie dołka o odpowiedniej wielkości, tak aby korzenie rośliny mogły swobodnie się w nim zmieścić. Przed włożeniem do ziemi, sadzonkę należy moczyć przez około 30 minut w wodzie, a następnie skrócić nieco jej korzenie. Pobudzi to ich rozrost i tym samym zwiększy szanse przyjęcia się rośliny. Po zasypaniu dołka dokładnie ugniatamy ziemię, tworząc przy tym niewielkie zagłębienie, w którym będzie mogła zbierać się woda. Dobrze jest także zastosować ściółkę wokół rośliny, tak aby zapobiec rozwojowi chwastów oraz łatwiej utrzymać odpowiednią wilgotność podłoża.
Jak właściwie pielęgnować trzmielinę?
Trzmielina jest stosunkowo łatwą w uprawie rośliną. Najważniejszym zabiegiem pielęgnacyjnym, jakiego wymaga, jest podlewanie. Mimo że jest odporna na krótkotrwałe susze, nadmierne przesuszenie może spowodować jej obumarcie. Trzmielinę należy zatem regularnie podlewać latem, podczas wysokich temperatur, a także zimą, wykorzystując bezmroźne dni, aby uzupełnić wodę w jej podłożu. Należy także zadbać o odpowiednią dawkę składników pokarmowych. Trzmielina nie wymaga przy tym zawożenia nawozami mineralnymi. Jej potrzeby w zupełności zaspokoją dwie dawki kompostu. Pierwszą należy dostarczyć roślinie w marcu, a drugą w czerwcu. Nie należy dokarmiać jej później niż w sierpniu, ponieważ młode pędy nie zdążą zdrewnieć przed nastaniem mrozów, co sprawi, że roślina źle zniesie zimę.
Jak przycinać trzmielinę?
Trzmielina bardzo dobrze znosi przycinanie, dzięki czemu bardzo zyskała na popularności w ostatnich latach. Możemy ją dowolnie formować, tnąc jej pędy właściwie przez cały okres wegetacji, usuwając wybujałe pędy boczne, zaburzające bryłę rośliny. Jeśli jednak planujemy większe ciecie formujące, najlepiej wykonać je wczesną wiosną lub jesienią. Mimo że przycinanie trzmieliny nie jest konieczne warto od czasu do czasu się na nie zdecydować, aby prześwietlić krzew, dzięki czemu pędy wewnątrz rośliny zyskają dostęp do światła. Warto także regularnie usuwać pędy o innych cechach niż dana odmiana oraz te uszkodzone.
Czy trzmielinę należy zabezpieczać na zimę?
Trzmielina jest dość odporna na chłód, jednak duże mrozy, szczególnie podczas bezśnieżnej zimy, mogą ją uszkodzić. Warto zatem zabezpieczyć ją na zimę, zwłaszcza w pierwszych latach uprawy, kiedy jest jeszcze delikatna. W tym celu najlepiej okryć ją włókniną lub gałęziami drzew iglastych. Nie można przy tym zapominać o ochronie bryły korzeniowej. Najlepiej zabezpieczyć ją za pomocą ściółki z liści lub słomy.
Materiał partnera
